کد های سری ۳۰۰ ، انتقال (Redirection) :
سومین سری کد های HTTP با عدد ۳۰۰ شروع می شود که به معنای پاسخ به درخواست واسط کاربر (مرورگر) از سرور که با انجام عمل دیگری توسط کاربر کامل می شود.
– کد ۳۰۰ :
کد ۳۰۰ به معنی انتخاب چندگانه (Multiple Choices) است،در مواقع پاسخ سرور به درخواست مرورگر چند منبع مختلف را پیشنهاد می دهد.
– کد ۳۰۱ :
کد ۳۰۱ به معنی انتقال (Move) است که به دریافت این کد از طرف سرور به معنی انتقال یک آدرس وب به آدرسی دیگر است.
– کد ۳۰۲ :
کد ۳۰۲ به معنی پیدا شدن (Found) است و زمانی که مرورگر به آدرسی دیگر انتقال می یابد که منبع درخواستی پیدا شده باشد.
– کد ۳۰۳ :
کد ۳۰۳ به معنی مشاهده منبع دیگر (See Other) است که عملکرد آن مشابه کد ۳۰۲ است با این تفاوت که تاکید آن روی متد Get است.
– کد ۳۰۴ :
کد ۳۰۴ به معنی بدون تغییر (Not Modified) است که مرورگر درخواست ارسال اطلاعات مربوط به آخرین تغییرات فایل را از سرور می دهد.
– کد ۳۰۵ :
کد ۳۰۵ به معنی استفاده از پروکسی (Use Proxy) است که برای ارتباط با منبع خاصی باید از پروکسی استفاده کنید.
– کد ۳۰۶ :
کد ۳۰۶ به معنی تعویض پروکسی (Switch Proxy) است که عملکرد آن مشابه کد ۳۰۶ است با این تفاوت که درخواست ، مبنی بر تغییر پروکسی می باشد.
– کد ۳۰۷ :
کد ۳۰۷ به معنی انتقال موقت (Temporary Redirect) است که عملکرد آن مشابه کد ۳۰۲ و ۳۰۳ است با این تفاوت که انتقال به درخواست کاربر صورت می گیرد.
کد های سری ۴۰۰ ، خطای کاربر (Client Error) :
چهارمین سری کد های HTTP با عدد ۴۰۰ شروع می شود که به معنای خطا در ارائه درخواست کاربر به سرور است .
– کد ۴۰۰ :
کد ۴۰۰ به معنی درخواست بد (Bad Request) است که درخواست کاربر از طریق مرورگر برای سرور قابل تفهیم نیست.
– کد ۴۰۱ :
کد ۴۰۱ به معنی دسترسی نا معتبر (Unauthorized) است که درخواست کاربر به علت نیاز به تاییدیه غیر مجاز شده.
– کد ۴۰۲ :
کد ۴۰۲ به معنی نیاز به پرداخت (Payment Required) است و مربوط به حساب های کاربری است که نیاز به پرداخت وجه دارند.
– کد ۴۰۳ :
کد ۴۰۳ به معنی دسترسی غیر مجاز (Forbidden) است و زمانی که کاربر درخواستی را به سرور می دهد که آن درخواست برای تمامی کاربران محدود شده. این مورد با کد ۴۰۱ تفاوت دارد و حتی با دادن نام کاربری و کلمه عبور نیز امکان دسترسی وجود نخواهد داشت.
– کد ۴۰۴ :
کد ۴۰۴ به معنی منبع درخواست پیدا نشد (Not Found) است و زمانی که کاربر درخواستی به سرور می دهد که در حال حاظر آن درخواست موجود نمی باشد و یا حذف شده.
– کد ۴۰۵ :
کد ۴۰۵ به معنی متد غیر مجاز (Method Not Allowed) است که توسط کاربر درخواستی ارسال می شود و سرور آن را مجاز نمی داند.
– کد ۴۰۶ :
کد ۴۰۶ به معنی غیر قابل قبول (Not Accepted) است که کاربر با استفاده از کاراکتر های غیر مجاز درخواستی را ارسال کرده باشد که برای سرور مجاز نمی باشد.
– کد ۴۰۷ :
کد ۴۰۷ به معنی نیاز به مجوز پروکسی (Proxy Authentication Required) است که عملکرد آن مشابه کد ۴۰۱ می باشد با این تفاوت که کاربر باید با یک پروکسی اعتبار خود را اثبات کند.
– کد ۴۰۸ :
کد ۴۰۸ به معنی پایان حداکثر زمانی استفده (Request Timeout) است و زمانی رخ می دهد که سرور در انتظار پاسخ کاربر می باشد اما هیچ پاسخی دریافت نمی کند.
– کد ۴۰۹ :
کد ۴۰۹ به معنی تداخل (Conflict) است و برای زمانی است که درخواست کاربر با عملیات دیگری در سرور تداخل پیدا می کند.
– کد ۴۱۰ :
کد ۴۱۰ به معنی حذف (Gone) است و عملکرد آن مشابه کد ۴۰۱ و ۴۰۴ می باشد با این تفاوت که به مرورگر و موتور جستجو گر می گوید که نباید مجدد آن را درخواست دهد.
– کد ۴۱۱ :
کد ۴۱۱ به معنی عدم ارسال طول در درخواست (Length Required) است که سرور به علت عدم ارسال اندازه محتوا از پاسخ به درخواست کاربر خودداری می کند.
– کد ۴۱۲ :
کد ۴۱۲ به معنی شرط رد شده (Precondition Failed) است که درخواست کاربر به سرور به علت در دسترس نبودن رد می شود.
– کد ۴۱۳ :
کد ۴۱۳ به معنی درخواست خیلی طولانی (Request Entry Too Large) است و در حالتی رخ می دهد که طول رشته های درخواستی کاربر از حد مجاز سرور فراتر باشد.
– کد ۴۱۴ :
کد ۴۱۴ به معنی آدرس خیلی طولانی (Request URL Too Long) است و زمانی رخ می دهد که آدرس وب URL بیش از حد طولانی باشد.
– کد ۴۱۵ :
کد ۴۱۵ به معنی فرمت پشتیبانی نشده (Unsupported Media Type) است و زمانی رخ می دهد که فرمت ارسالی از نظر سرور قابل دریافت نباشد.
– کد ۴۱۶ :
کد ۴۱۶ به معنی درخواست خارج از حد (Requested Range Not Satisfiable) است و زمانی رخ می دهد که هنگام درخواست قسمتی از منبع از سرور ، آن قسمت وجود نداشته باشد.
– کد ۴۱۷ :
کد ۴۱۷ به معنی انتظار رد شده (Expectation Failed) است و بدین منظور است که سربرگ های ارسالی کاربر با انتظارات سرور همخوانی ندارد.
