چه تفاوتی میان FAT32 ،exFAT و NTFS وجود دارد؟

FAT 32 ،NTFSو exFAT. چقدر در مورد این فرمت‌ها می‌دانید؟ یکی از کارهایی که ما هنگام فرمت درایوهای هارد خود انجام می‌دهیم، انتخاب یک فرمت برای آن‌‌هاست. اما سوال اینجاست که این فرمت‌ها چه تفاوتی با یک دیگر دارند؟ با ما همراه باشید تا در مورد این فرمت‌ها بیشتر بدایند.

فرقی نمی‌کند که شما یک هارد داخلی، هارد اکسترنال، فلش USB و یا یک کارت SD را فرمت کنید، سیستم عامل ویندوز از شما می‌خواهد که برای هارد خود یک فرمت مناسب از میان سه گزینه‌ی FAT 32 ،NTFS و exFAT انتخاب نمایید. متاسفانه صفحه‌ی فرمت در ویندوز به شما درباره‌ی این فرمت‌ها توضیح چندانی نمی‌دهد و اصولا انتخاب نوع فرمت‌ها برای خیلی از کاربران مهم نبوده و به دلیل نوع مصرفی که دارند، هیچگاه با مشکلی رو به رو نمی‌گردند، اما وقتی نوع مصرف تغییر کند، این فرمت‌ها از اهمیت بالایی برخوردار می‌شوند.

FAT32 نسبت به فرمت‌های دیگر از قدمت بیشتری برخوردار بوده و تقریبا یک فایل سیستمی است که به صورت گسترده ای در فلش‌های USB و هاردهای اکسترنال فعلی استفاده می‌گردد. اما سوال این است که چرا سیستم عامل ویندوز به جای فرمت FAT32 از فرمت NTFS برای درایو سیستم خود (درایوی که در آن ویندوز نصب می‌گردد) بهره می‌برد؟ گزینه‌ی دیگر، یعنی exFAT  یک فرمت جدید است که برای جایگزینی FAT32 ساخته شده و در حال حاضر نسبت به NTFS، دستگاه های بیشتری آن را پشتیبانی می‌نمایند، البته هنوز به گستردگی FAT32 نرسیده و تا آن زمان راه طولانی را در پیش دارد.

فرمت FAT32 قدیمی‌ترین فرمت بین 3 گزینه‌ی ذکر شده است. این فایل سیستمی در زمان ویندوز 95 معرفی شد تا جای فرمت FAT16 را بگیرد. این قدیمی‌تر بودن، مزیت‌ها و معایبی نیز دارد، به این حالت که به خاطر قدمت بیشتر، تقریبا FAT32 به یک استاندارد تبدیل شده و می‌توان پشتیبانی شدن این فرمت توسط دستگاه های مختلف را مشاهده نمود. درایوهای فلشی که شما خریداری می‌نمایید، اکثرا با فرمت FAT32 در اختیار شما قرار می‌گیرند، زیرا نه تنها قابل استفاده در کامیپوترهای قدیمی و مدرن هستند، بلکه در دستگاه های متفرقه مانند کنسول‌های خانگی، تلویزیون‌ها، گیرنده های دیجیتال، سینمای خانگی و صدها دستگاه دیگر که پورت USB دارند، قابل استفاده می‌باشند.

اصولا در کنار قدیمی بودن، محدودیت نیز همراه است، علم هر روزه در حال پیشرفت است و وقتی یک تکنولوژی قدیمی را استفاده می‌کنید، باید در نظر داشته باشید که این تکنولوژی فاقد امکانات مدرن بوده و اصولا یا توسط به روز رسانی‌ها به این امکانات جدید مجهز می‌شود و یا با یک تکنولوژی مدرن کاملا جایگزین می‌گردد. بزرگترین مشکل FAT32 محدودیت در ظرفیت درایوی است که می‌تواند از این فرمت استفاده نماید. نهایت حجمی که یک درایو با فرمت FAT32 می‌تواند داشته باشد 4 ترابایت است. پارتیشن‌های FAT32 نیز باید کمتر از 8 ترابایت باشند.

شاید این فرمت برای فلش‌های USB و دیگر حافظه ها مناسب باشد، اما استفاده از این فرمت برای هاردهای داخلی اشتباه است. یکی از دلایل، مشکلات امنیتی این فرمت است. سیستم عامل‌های جدید نیاز به نصب شدن در یک درایو با فرمت NTFS دارند و دیگر نمی‌توان آن‌ها را به خاطر مشکلات امنیتی بر روی درایوی با فرمت FAT32 نصب نمود.

سازگاری: می‌توانید برای درایوهای ثانویه از آن در تمامی سیستم عامل‌های ویندوز، مکینتاش، لینوکس و همچنین در کنسول‌های خانگی و دیگر دستگاه هایی که دارای پورت USB هستند استفاده نمایید.

محدودیت‌ها: حداکثر حچم فایلی که قبول می‌نمایند، 4 گیگابایت است. یک درایو باید در نهایت 4 ترابایت ظرفیت داشته باشد و کل پارتیشن‌ها نیز نباید از 8 ترابایت بیشتر باشند.

استفاده های ایده‌ آل:  استفاده در درایوهای قابل جداسازی مانند فلش‌ها.

NTFS فرمت مدرنی است که ویندوز از آن استفاده می‌نماید. وقتی شما می‌خواهید سیستم عامل جدیدی نصب کنید، درایوی که انتخاب می‌نماید به درایو سیستمی تغییر داده شده و اولین اقدامی که صورت می‌گیرد، فرمت درایو به NTFS است. یکی از اصلی‌ترین دلایل استفاده از این فرمت، نبود مشکلی در محدودیت‌ها بوده و به قدری دستان شما برای ساخت درایو با ظرفیت‌های بالا و یا داشتن فایل‌های حجیم باز است که به مشکلی برنخواهید خورد. این فرمت برای اولین بار در ویندوز XP معرفی شد و مورد استقبال کاربران قرار گرفت.

جدا از برطرف شدن محدودیت‌ها، NTFS دارای قابلیت‌های جذاب دیگری نیز هست. برای مثال می‌توان به پشتیبانی از درخواست مجوز فایل‌ها برای امنیت بیشتر اشاره نمود، قابلیتی که به سیستم عامل اجازه می‌دهد تا اگر کامپیوتر به مشکلی برخورد، سریعا ارورها را بر طرف کرده و کامپیوتر بازیابی شود. اگر شما دارای درایوهای دیگری به جز درایو سیستمی هستید و می‌خواهید بر روی آن‌ها برنامه نصب کنید، بهتر است از NTFS بودن ‌آن‌ها مطمئن شده و اگر نیستند، به فرمت NTFS تبدیلشان نمایید.

جالب است بدانید که تمامی سیستم عامل‌ها از NTFS پشتیبانی کامل نمی‌کنند. این فرمت در ویندوزهای جدید (ویندوزهای ساخته شده بعد از XP) قابل استفاده بوده اما با سیستم عامل‌های دیگر مشکل دارد. Mac OS X فقط می‌تواند این درایوها را بخواند و قابلیت نوشتن بر روی آن‌‌ها را ندارد. بعضی از تعمیم‌های لینوکس نیز فقط قابلیت خواندن این درایوها را دارند، البته تعدادی از تعمیم‌ها قابلیت نوشتن نیز دارند. هیچکدام یک از کنسول‌های سونی قابلیت پشتیبانی از NTFS را ندارند، حتی کنسول Xbox 360 نیز فاقد این قابلیت می‌باشد و تنها کنسول خانگی که فرمت NTFS را می‌شناسد، کنسول جدید مایکروسافت Xbox One است.

سازگاری: قابل استفاده در تمامی ویندوز‌های جدید است اما در مک فقط می‌توان از آن برای خواندن اطلاعات استفاده نمود و قابلیت نوشتن وجود ندارد. در لینوکس نیز بعضی تعمیم‌ها فقط اطلاعات را می‌توانند بخوانند و بعضی تعمیم‌ها نیز قادر به خواندن و نوشتن هستند. در میان دستگاه های موجود در بازار نیز تنها کنسول خانگی Xbox One می‌تواند این درایوها را شناسایی و از آن‌ها پشتیبانی نماید.

محدودیت‌ها: محدودیتی از نظر حجم درایو، فایل و پارتیشن وجود ندارد.

استفاده های ایده‌ آل: برای استفاده در سیستم عامل ویندوز، بهترین و در حال حاضر تنها گزینه است. همچنین برای درایوهای دیگر نیز می‌تواند فرمت مناسبی باشد.

exFAT در سال 2006 معرفی شد و به صورت به روز رسانی به ویندوز XP و Vista اضافه گردید. این فایل سیستمی، مناسب برای حافظه های فلش است. طراحی exFAT به حالتی بوده که جایگزینی برای FAT32 باشد، به این صورت که شاهد محدودیت‌های FAT32 در مورد حجم فایل و ظرفیت درایو نباشیم، اما تفاوتی که با فرمت دیگر یعنی NTFS دارد این است که دارای سیستم امنیتی و قابلیت‌های دیگر این فرمت نمی‌باشد.

مانند NTFS، فرمت exFAT دارای محدودیتی در مورد حجم یک فایل یا ظرفیت درایو نیست. این یعنی شما می‌توانید فایل‌هایی با حجم بیشتر از 4 گیگابایت را در فلش خود که به exFAT فرمت شده، ذخیره نمایید. این فرمت به نحوی همان FAT32 به روز شده است و در حال حاضر بهترین گزینه برای حافظه های فلش می‌باشد.

از دیگر مزیت‌های exFAT این است که توسط سیستم‌ عامل‌ها و دستگاه بیشتری نسبت به NTFS پشتیبانی می‌گردد. در حال حاضر تمام ویندوزها از این فرمت پشتیبانی می‌نمایند. در کنار آن‌ها مک نیز پشتیبانی کامل از exFAT نموده و تنها لینوکس است که نیاز به نصب نرم افزار دارد تا از این فرمت پشتیبانی کند.

در حال حاضر کمپانی‌ها قصد دارند تا پشتیبانی از این فرمت را در دستور کاری خود قرار دهند، برای مثال سازندگان دوربین‌های دیجیتال که حافظه در آن‌ها نقش مهمی را ایفا می‌نماید، برای در اختیار قرار دادن فضای بیشتر به کاربران و برداشتن محدودیت‌ها به سراغ این فرمت رفته اند. exFAT در کنسول‌های PS3 و Xbox 360 پشتیبانی نمی‌گردد، اما گفته شده که کنسول‌های نسل جدید یعنی PS4 و Xbox One، هر دو از این فرمت پشتیبانی می‌نمایند. دستگاه های متعددی در حال حاضر از FAt32 پشتیبانی می‌کنند، اما به مرور زمان شاهد تغییر این روند خواهیم بود و فرمت exFAT به فرمت برتر تبدیل خواهد شد.

سازگاری: قابل استفاده در تمامی ویندوزها است. می‌توان از این فرمت در سیستم عامل Mac OS X استفاده نمود و با یک نرم افزار در لینوکس نیز پشتیبانی می‌گردد. دستگاه های بیشتری از این فرمت نسبت به NTFS استفاده می‌نمایند، اما دستگاه های قدیمی هنوز فرمت FAT32 را فقط می‌شناسند.

محدودیت‌ها: مانند NTFS، این فرمت نیز هیچ محدودیتی در مورد حجم فایل، ظرفیت درایو و ظرفیت کل پارتیشن‌ها ندارد.

استفاده های ایده‌ آل: گزینه ای مناسب برای فلش‌های USB و دیگر درایوهای اکسترنال می‌باشد، مخصوصا اگر شما فایل‌هایی با حجم بیش از 4 گیگابایت بخواهید ذخیره نمایید.

در آخر باید بگویم که فرمت NTFS بیشتر مناسب برای درایوهای داخلی است، در حالی که exFAT مناسب برای فلش‌ها بوده و فرمتی رو به رشد می‌باشد. هرچند در حال حاضر بیشتر از FAT32 پشیتبانی می‌شود تا فرمت‌های دیگر، اما در آینده فرمت exFAT جای آن را خواهد گرفت.

منبع:tech24.